16 d’oct. 2010

Fènix

En tot campar es telediaris des darrèri dies, ath delà de rebrembar dia darrèr de dia qu'èm inmèrsi en ua grana crisi economica que semble que tardaram encara en remontar, sò convençuda qu'aguest mon ei en un moment delicat, en un moment de cambi.
Eth rescat des minèrs chilens, es inondacions en Paquistan, eth vessament toxic d'Ongria, era infermièra colombiana qu'aucic a ua mainada acabada de néisher per venjança...ara fin drames personaus, uns damb desenlaç positiu e d'auti acabadi en desastre. Ara emocion que tot eth planeta viuec damb eth que ja se nomente eth miracle dera mina de San Esteban en Chile, qu'acabèc en ua alegria absoluta s'i contrapòse eth patiment de centenars de persones en Ongria e Paquistan, era mòrt e era desesperacion des que s'an quedat sense arren d'un dia entà un aute.
S'estudiam d'apròp eth tractament qu'es mieis de comunicacion an hèt de cadua d'aguestes notícies e les comparam, ath mèn enténer, podem veir qu'aquerò que botge as persones que son ar aute costat dera television o dera ràdio, aquerò que les "tòque era fibra" son es istòries personaus que i a darrèr de cadua d'aguestes notícies (ua des mès cercades en internet ère era deth minèr qu'auie demanat ara sua hemna e ara sua amant que l'anèssen a recéber ena mina e ua auta era d'ua mainada en Paquistan que dempús des aiguats cercaue ara sua familha).
E açò me pòrte a convencer-me encara un shinhau mès que, ara fin, çò que hè a virar aguest mon son es emocions, aquerò que mos hè a conéisher e compréner d'autes realitats e situacions e ara fin mos balhe era consciéncia de qué ei just e qué non. Cèrt, es sòs son importants, serie pòc responsable afirmar que sonque damb bones intencions es causes melhoraran, mès se cadun de nosati ac pense onèstament creigui qu'arribarà ara madeisha conclosion. E francament, a risc de que se me mauinterprète, sò convençuda qu'emocion ei çò que manque ara politica en aguesti moments.
Onèstament creigui qu'en un moment coma aguest a on era politica e es politics (bèri uns damb rason, non ac nègui) son totaument desprestigiadi, a on es ciutadans se senten desamparadi, molèsti e desmotivadi se presente coma un besonh de prumèr orde umanizar eth ròl deth politic e dera politica en generau. Ei de besonh recuperar eth concèpte literau de "politica", qu'en grèc vò díder ciutadan, civil entà que reaument sigue aquera activitat umana en benefici dera societat. Ei moment donc de retornar as origens entà que es ciutadans e ciutadanes se senten, mos sentegam, particèps d'aguesta societat, e sense cap tipe de dubte ei moment entà, de vertat, trabalhar peth ben comun, somar en lòc de restar, e finaument, ei eth moment entà que toti aqueri qu'auem ua responsabilitat publica, sigue ath nivèu que sigue, rebrembegam per qué e entà qué pugèrem en aguest tren. Es generacions futures meriten qu'aqueri qu'aué an era oportunitat de cambiar es causes, de melhorar era vida des nòsti vesins e vesies, trabalhen entà arténher eth madeish objectiu: ua societat mès justa e mès conscient. Coma era au fènix, curiosament eth madeish nòm damb eth que se batièc ara capsula de rescat des minèrs chilens, que renèish des sues cendres, ara encara i èm a temps.


16 d’oct. 2010

Fènix

En tot campar es telediaris des darrèri dies, ath delà de rebrembar dia darrèr de dia qu'èm inmèrsi en ua grana crisi economica que semble que tardaram encara en remontar, sò convençuda qu'aguest mon ei en un moment delicat, en un moment de cambi.
Eth rescat des minèrs chilens, es inondacions en Paquistan, eth vessament toxic d'Ongria, era infermièra colombiana qu'aucic a ua mainada acabada de néisher per venjança...ara fin drames personaus, uns damb desenlaç positiu e d'auti acabadi en desastre. Ara emocion que tot eth planeta viuec damb eth que ja se nomente eth miracle dera mina de San Esteban en Chile, qu'acabèc en ua alegria absoluta s'i contrapòse eth patiment de centenars de persones en Ongria e Paquistan, era mòrt e era desesperacion des que s'an quedat sense arren d'un dia entà un aute.
S'estudiam d'apròp eth tractament qu'es mieis de comunicacion an hèt de cadua d'aguestes notícies e les comparam, ath mèn enténer, podem veir qu'aquerò que botge as persones que son ar aute costat dera television o dera ràdio, aquerò que les "tòque era fibra" son es istòries personaus que i a darrèr de cadua d'aguestes notícies (ua des mès cercades en internet ère era deth minèr qu'auie demanat ara sua hemna e ara sua amant que l'anèssen a recéber ena mina e ua auta era d'ua mainada en Paquistan que dempús des aiguats cercaue ara sua familha).
E açò me pòrte a convencer-me encara un shinhau mès que, ara fin, çò que hè a virar aguest mon son es emocions, aquerò que mos hè a conéisher e compréner d'autes realitats e situacions e ara fin mos balhe era consciéncia de qué ei just e qué non. Cèrt, es sòs son importants, serie pòc responsable afirmar que sonque damb bones intencions es causes melhoraran, mès se cadun de nosati ac pense onèstament creigui qu'arribarà ara madeisha conclosion. E francament, a risc de que se me mauinterprète, sò convençuda qu'emocion ei çò que manque ara politica en aguesti moments.
Onèstament creigui qu'en un moment coma aguest a on era politica e es politics (bèri uns damb rason, non ac nègui) son totaument desprestigiadi, a on es ciutadans se senten desamparadi, molèsti e desmotivadi se presente coma un besonh de prumèr orde umanizar eth ròl deth politic e dera politica en generau. Ei de besonh recuperar eth concèpte literau de "politica", qu'en grèc vò díder ciutadan, civil entà que reaument sigue aquera activitat umana en benefici dera societat. Ei moment donc de retornar as origens entà que es ciutadans e ciutadanes se senten, mos sentegam, particèps d'aguesta societat, e sense cap tipe de dubte ei moment entà, de vertat, trabalhar peth ben comun, somar en lòc de restar, e finaument, ei eth moment entà que toti aqueri qu'auem ua responsabilitat publica, sigue ath nivèu que sigue, rebrembegam per qué e entà qué pugèrem en aguest tren. Es generacions futures meriten qu'aqueri qu'aué an era oportunitat de cambiar es causes, de melhorar era vida des nòsti vesins e vesies, trabalhen entà arténher eth madeish objectiu: ua societat mès justa e mès conscient. Coma era au fènix, curiosament eth madeish nòm damb eth que se batièc ara capsula de rescat des minèrs chilens, que renèish des sues cendres, ara encara i èm a temps.