Imaginacion, se vos platz!

Aguest mes de mai harà un an des eleccions municipaus e ath Conselh Generau d’Aran enes que CDA passèc a governar ena maxima institucion aranesa. Cèrtament a estat un an complicat pr’amor dera crisi economica e sociau que patim e qu’a condicionat en bona mesura es accions des administracions estataus e autonomiques, e tanben dera administracion aranesa. Totun, dempús des mesi passadi me resulte inevitable plantejar era qüestion de s’era crisi economica ei finaument eth motiu o comence a èster dejà era excusa entara inaccion e eth desinterés.

En moments de restriccions economiques es prumèrs airaus que se’n resenten son es dera cultura, ei eth prumèr lòc a on es recorsi se retalhen. Ei atau. Mès, se quauquarren a de bon eth mon dera cultura e dera creacion, ei que, a manca de sòs, era imaginacion resulte eth melhor aliat. Crear hilat, prebotjar era participacion ciutadana e der associacionisme culturau pòt èster ua bona medecina entà contrarrestar era manca de recorsi e poder amiar entà deuant ua politica culturau solida e definida. Totun, malurosament de tot açò, dempús d’un an, non n’i a ne rastre: ne imaginacion, ne creativitat, ne projècte. Se me hè fòrça trist e sorprenent que, en un an de govèrn convergent en Conselh Generau d’Aran era produccion culturau e literària per part dera maxima institucion a estat nula. Arren. Ne tansevolh s’a organizat cap activitat entà celebrar eth dia deth libre aguest 23 d’abriu, ua celebracion que sonque se harà visible gràcies ath trabalh de Lengua Viua. A on ei eth projècte culturau e lingüistic der actuau govèrn deth Conselh Generau? Quini objectius an? Per qué non se visualizen?

Aumens a jo me desconcèrte fòrça qu’era cultura e era lengua, que son era rason d’èster des nòstes institucions e dera nòsta identitat coma pòble, age un papèr tant e tant praube laguens d’aguest govèrn que tanti viatges s’a autodefinit coma nacionalista. E era manca de sòs non acabe d’èster ua rason massa convincenta.

Des d’aciu les encoratgi entà qu’ac sagen, entà que placen ara cultura, en sòn significat mès ampli, e ara lengua pròpria d’Aran en lòc que meriten e acaben per hèr aunor ath trabalh e esfòrç de tantes e tantes persones d’aguest país que trabalhen desinterassadament entà mantier-les viues. Pr’amor que meritam un govèrn motivat, valent e actiu, e non pas un govèrn gris e amortat.