Blancaflor ei mòrta!

Blancaflor, era eroïna dera legenda d’Era Maladeta, simbèu d’esfòrç, coratge, amor, tolerància, solidaritat, aunestetat, a passat a melhor vida.

Er actuau govèrn de Convergéncia Democratica Aranesa en Conselh Generau d’Aran a decidit eliminar es Prèmis 17 de junh, es prèmis nacionaus d’Aran, des quaus Blancaflor n’ère eth guerdon. Aguesti prèmis neisheren en 2008 damb er objectiu de reconéisher eth trabalh e esfòrç de persones e collectius enes airaus dera cultura, der espòrt, era promocion economica e era accion sociau. Uns prèmis qu’artenheren era implicacion  e complicitat dera ciutadania, que damb es sòns vòts decidien as premiadi. Aguesti guerdons s’entregauen era vesilha dera Hèsta d’Aran, amassa damb es prèmis literaris, en encastre de Mijaran. Un acte e un lòc que dignificauen encara mès era hèsta deth 17 de junh.

Mès tot aquerò, malurosament, ja ei istòria. E, peth moment, sense que se’n coneishe eth motiu oficiau. Totun, era justificacion “off the record” ei ben clara: tot aquerò qu’age encetat er anterior govèrn d’Unitat d’Aran a de desparéisher pr’amor qu’ei mau hèt e non servís entad arren, encara qu’açò sigue en detriment deth pròpri país e des sòns ciutadans. En son exemples tanben eth parc de léser en Plan Batalhèr o era non metuda en foncionament encara deth Parc deth Portilhon o deth Centre d’Innovacion de Casau. Toti eri projèctes damb vision de futur, ua vision que a CDA quede clar que li manque.

Tot ena vida qu’ei melhorable, e segurament es Prèmis 17 de junh tanben ne podien èster. Totun me còste compréner aguesta manèra de hèr es causes tant primària e incoerenta. E digui incoerenta pr’amor que pensi qu’un partit que parle dera identitat nacionau coma se sonque siguesse dera sua proprietat e que, massa soent, s’embolique ena bandèra entà justificar es sòns actes, prescindisque d’uns prèmis coma aguesti, que volien representar eth coratge e eth valor d’un pòble coma eth nòste, que reconeish as sòns ciutadans eth trabalh que desvolopen en favor dera societat, non a mès explicacion qu’era dera “vendetta” politica e era de voler aplicar era teoria dera tèrra cremada. Ei eth personalisme portat ar extrem mès ridicul, ei méter eth govèrn ath servici deth partit e non pas eth deth govèrn ath servici dera societat. E en aguest cas era excusa dera crisi economica non justifique guaire er hèt, eth reconeishement non a de besonh sòs ne granes inversions, sonque a de besonh volontat. Ei francament trist.

Non voi pas qu’açò s’interprète coma ua reaccion infantila a ua accion que, encara que legitima, me permeteratz que diga qu’ei francament qüestionabla, encara que pensi qu’ara, enes difícils e complicadi moments que mos a tocat víuer, es govèrns mès que jamès an de prebotjar es valors que Blancaflor e aguesti Prèmis 17 de junh representauen: er esfòrç, era solidaritat, eth coratge…Totun aquerò entar actuau govèrn deth Conselh Generau d’Aran non ei important, a mès valor arrasa’c tot encara que non i age alternativa. E aquerò ei çò que mès m’entristís, tot ei melhorable e arren ne arrés imprescindible, mès en tot cas i a d’auer ua auta opcion, un plan B…mès non ei atau, non i a projècte, ne ambicion, ne responsabilitat. Sonque qu’auem hum. Sòrt n’i a totun de qu’era nòsta societat civila, encara se botge e innòve, de qu’es professionaus que trabalhen dia darrèr de dia entà qu’era ahlama non s’amòrte non se dèishen portar per aguest còp d’aire de deishadesa e grisor. Aué, totun, Còrdehèr, eth pèrfid gigant que perseguic a Blancaflor entà sosmeter-la, a artenhut eth sòn objectiu. Blancaflor ei mòrta e dilhèu n’i aurà que la traparàn de mens. Se mès non m’agradarie pensar qu’eth sòn esperit mos acompanharà tostemp, Aran atau ac merite.